Δισκοειδής μηνίσκος

Οι μηνίσκοι είναι δύο ημισεληνοειδείς ινοχόνδρινες ελαστικές κατασκευές, που παρεμβάλλονται μεταξύ των αρθρικών επιφανειών των μηριαίων και των κνημιαίων κονδύλων, προορισμένοι από τη Φύση να απορροφούν τους κραδασμούς.

Δισκοειδής μηνίσκος είναι μια μη φυσιολογική ανατομική παραλλαγή του μηνίσκου, ο οποίος αποκτά δισκοειδές σχήμα, είναι πεπαχυμένος και μεγαλύτερος σε επιφάνεια από τον φυσιολογικό. Η συχνότητά του στον πληθυσμό είναι 3-5% και στην πλειονότητα των περιπτώσεων αφορά τον έξω μηνίσκο, ενώ σε 1 στους 4 ¨πάσχοντες¨ εμφανίζεται και στο άλλο γόνατο.

Δισκοειδής μηνίσκος

Διακρίνονται 3 τύποι δισκοειδούς μηνίσκου :

Τύπος Ι : πλήρης

Τύπος ΙΙ: ατελής

Τύπος ΙΙΙ: ασταθής (Wrisberg) με πιο φυσιολογικό σχήμα, αλλά χωρίς προσφύσεις στην περιφέρεια, άρα πιο κινητός κι επιρρεπής σε ρήξεις και συνδεόμενος με μηχανικά συμπτώματα ή και ακουστό ήχο στο γόνατο ιδίως κατά την έκταση.

Τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν από την παιδική ηλικία ή σε νέους έφηβους και αθλητές. Περιλαμβάνουν πόνο, ύγραρθρο, ακουστό ήχο στο γόνατο(κλικ), δυσχέρεια κάμψης – έκτασης ή/και επεισόδια “ κλειδώματος “ του γόνατος.

Η ηλικία, τα συμπτώματα και κάποια ευρήματα στην απλή ακτινογραφία (π.χ. διεύρυνση του μεσάρθριου διαστήματος) αποτελούν ενδείξεις της πάθησης, ενώ η μαγνητική τομογραφία είναι αποδεικτική κι η εξέταση εκλογής για τη διάγνωση.

Η αντιμετώπιση σε ασυμπτωματικούς δισκοειδείς μηνίσκους είναι απλή παρακολούθηση. Αντίθετα, όταν αυτοί γίνονται συμπτωματικοί, πραγματοποιείται αρθροσκόπηση με διενέργεια μερικής μηνισκεκτομής και διαμόρφωση του μηνίσκου ώστε να προσομοιάζει στο φυσιολογικό. Οι ασταθείς, υπερκινητικοί τύποι δισκοειδούς μηνίσκου πρέπει να καθηλώνονται με συρραφή, με στόχο ένα σταθερό χείλος μηνίσκου, ενώ η παλαιότερα εφαρμοζόμενη ολική αφαίρεση, πλέον αποφεύγεται ως άκρως επιβαρυντική κατάσταση για την άρθρωση του γόνατος.